Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Nemo igitur esse beatus potest. Duo Reges: constructio interrete. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quid censes in Latino fore? Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?

Haec mirabilia videri intellego, sed cum certe superiora
firma ac vera sint, his autem ea consentanea et
consequentia, ne de horum quidem est veritate dubitandum.

Aut etiam, ut vestitum, sic sententiam habeas aliam
domesticam, aliam forensem, ut in fronte ostentatio sit,
intus veritas occultetur?

In quibus hoc primum est in quo admirer, cur in gravissimis rebus non delectet eos sermo patrius, cum idem fabellas Latinas ad verbum e Graecis expressas non inviti legant.

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Verum hoc idem saepe faciamus.

Eam stabilem appellas.
Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?
Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.
Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.
Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;

Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus.

Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. At certe gravius. Non semper, inquam; Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Moriatur, inquit.

Qualem igitur hominem natura inchoavit?
Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus.

Istic sum, inquit.: Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.
Bork: Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.
Bork: Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
Etiam beatissimum?: Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.